ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ (Βρίσκοντας το Κέντρο μέσα μας...)

….Υπάρχουν κάποιες στιγμές όπου ο αναλυτικός νους σταματάει για μερικά δευτερόλεπτα και ένα Αχαά… βγαίνει απ’ τα χείλη μας καθώς μας πλημμυρίζει μια αίσθηση ‘κατανόησης’ των πραγμάτων. Τότε ακριβώς είναι που γίνεται μια συνειδητοποίηση σχετικά με τον εαυτό μας, τα προβλήματα μας, τον Κόσμο ή τη Ζωή γενικότερα…Είναι η στιγμή που πραγματικά «καταλαβαίνουμε» τα πράγματα, όχι με τη λογική μας αλλά μ’ ένα τρόπο πιο βαθύ και ουσιαστικό.

Ξαφνικά, όλη η δραστηριότητα, εξωτερική και εσωτερική, σταματάει…Ο χρόνος χάνεται και βιώνεται το αίσθημα της Ελευθερίας και της Γαλήνης. Αυτή την άχρονη στιγμή, αποταυτιζόμαστε από τα μικρά ‘κομματάκια’ του ΕΓΩ μας, ‘πετάμε τα κουστούμια’ των ρόλων που παίζουμε στην καθημερινότητα, χάνουμε την έννοια της ξεχωριστής Ταυτότητας μας και γινόμαστε ΕΝΑ με όλα γύρω μας.

Είμαστε στο Κέντρο μας και από τη θέση μας στο Κέντρο, είμαστε ΕΝΑ με οτιδήποτε υπάρχει.

Είχατε ποτέ ‘γεύση’ αυτής της άχρονης στιγμής;

Είναι ακριβώς τότε που αναγνωρίζουμε διαισθητικά ποιο είναι ‘το σωστό’ για μας, ποιος είναι ο Δρόμος μας και ποια θα πρέπει να είναι η δράση μας. Είναι η στιγμή όπου καμιά επιλογή δεν είναι καλύτερη από κάποια άλλη, καμιά κατεύθυνση επικρατέστερη. Η κίνηση της ενέργειας είναι αυθόρμητη, άσκεφτη, αβίαστη.

Όλα είναι σημαντικά και τίποτα δεν είναι σημαντικό. Κατανόηση, σιγουριά, ασφάλεια, ανέμελη διάθεση…Παράδοση σ’ αυτό που υπάρχει και ολοκληρωτική έλλειψη του πόνου…Δράση ορθή και ακοπίαστη…

Ναι, είναι δυνατόν μέσα σε μια μικρή ανύποπτη στιγμή να καταφέρουμε να δούμε την «αλήθεια» απ’ την οποία μας απομάκρυνε, για χρόνια ίσως, ο ισχυρός, ανήσυχος και παραπλανητικός μας νους!

Τότε ακριβώς είμαστε έτοιμοι να αντικρύσουμε κατάματα κάποιο κομμάτι του εαυτού μας, το οποίο -μέχρι τότε- ίσως αρνιόμασταν. Συνήθως από μια τέτοιου είδους άρνηση ξεκινάει η πλάνη και η δημιουργία της ψευδαίσθησης.

Όμως τι ακριβώς συμβαίνει εκείνη τη μαγική στιγμή;

Αυτό που συμβαίνει -σε όλες τις περιπτώσεις- είναι ότι δεν είμαστε απόλυτα ΕΝΑ με τις πεποιθήσεις που έχουμε για τον εαυτό μας, τους άλλους ή τη Ζωή.

Οι πεποιθήσεις μας, οι απόψεις μας, τα «πιστεύω» μας είναι πολύ σημαντικά, όταν μιλάμε για πλάνες και συνειδητοποιήσεις. Όλες οι ψευδαισθήσεις χτίζονται στα θεμέλια των πεποιθήσεων μας.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει «να πιστεύουμε» ;

Όχι, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να «πιστεύουμε» σε ότι νομίζουμε ότι έχει ουσία και αξία, να απολαμβάνουμε την ασφάλεια που δίνει η πίστη μας και το αίσθημα ότι «ανήκουμε κάπου». Όχι, το νόημα δεν είναι να γίνουμε «άπιστοι» χωρίς σταθερές και σημεία αναφοράς.

Όμως αυτό που είναι σημαντικό είναι να μπορούμε να διατηρούμε μια μικρή απόσταση από την κατάσταση και την εικόνα που μας δημιουργεί η πίστη.

Αυτή η απόσταση είναι που διασφαλίζει την ελευθερία μας και μας δίνει το πλεονέκτημα να μπορούμε να αναπνέουμε, να αμφισβητούμε και κυρίως να βλέπουμε τη μεγαλύτερη εικόνα ανά πάσα στιγμή.

Αυτή η απόσταση είναι που μας δίνει τη δυνατότητα να ξεφεύγουμε από «τα σημεία της περιφέρειας μας» και από τους πολλούς «μικρούς εαυτούς μας» και να ερχόμαστε σε επαφή με το Κέντρο μέσα μας.

Το Κέντρο είναι αυτό που ονομάζουμε Παρατηρητής, Εαυτός ή Επίγνωση.

Μόνο απ’ τη θέση του Παρατηρητή μπορούμε να έχουμε μια εικόνα όλων των σημείων-κομματιών της περιφέρειας. Μόνο από το Κέντρο μπορούμε να ‘αποκτήσουμε σχέση’ μαζί τους, να ‘ακούσουμε’ αυτά που έχουν να μας πουν, να εκτιμήσουμε την ύπαρξή τους και να τα αποδεχτούμε.

Ο Παρατηρητής (Κέντρο) δεν ασκεί καμιά κριτική, δεν έχει προτιμήσεις απέναντι στα διάφορα σημεία της περιφέρειας. Είναι καθαρός χωρίς σύννεφα και αμφιβολίες, ανοιχτός σαν απλόχωρη αγκαλιά, συμπονετικός σαν ζεστή Καρδιά και αποδεκτικός χωρίς όρους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ζούμε σχεδόν ολόκληρη τη ζωή μας μακριά απ’ το Κέντρο μας. Ζούμε ταυτισμένοι με κάποια σημεία της περιφέρειας μας. Αυτά τα σημεία σχετίζονται τόσο με τα προσωπικά μας χαρακτηριστικά (το «υλικό» που κουβαλάμε από τη γέννηση) όσο και με τις εμπειρίες μας κατά τη διάρκεια της ζωής.

Καθώς βιώνουμε τη ζωή, επιλέγουμε και ταυτιζόμαστε με κάποιους ρόλους. Συνήθως επιλέγουμε τους ρόλους που μας θυμίζουν κάτι, (ίσως από προηγούμενες ζωές), αυτούς που μας κάνουν να αισθανόμαστε πιο άνετα, που μας είναι πιο ωφέλιμοι ή βολικοί. Έτσι ρίχνουμε το φως της προσοχής μας μόνο σε κάποια σημεία της περιφέρειας του ΕΓΩ μας και μ’ αυτό τον τρόπο βιώνουμε τη ζωή μόνο μέσα απ’ αυτά.

Ταυτόχρονα απωθούμε τα ακριβώς απέναντι σημεία της περιφέρειας (Σκιά), αρνούμενοι να τα δούμε και να τα αναγνωρίσουμε ως δικά μας.  

Τέλος, υπάρχουν και πολλά άλλα σημεία του ‘προσωπικού μας κύκλου’, τα οποία μας είναι τελείως άγνωστα και στα οποία δεν έχουμε καμία πρόσβαση.

Μ’ αυτό τον τρόπο ζούμε μια ζωή ‘φτωχή’ γιατί δεν ενσωματώνουμε όλα όσα θα μπορούσαμε να ‘είμαστε’.

Όμως το κυριότερο είναι ότι ζούμε χωρίς την αίσθηση του Κέντρου μέσα μας.

Και το πιο αστείο είναι ότι δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τίποτα σε μας ούτε να ψάξουμε να βρούμε κάτι. Το Κέντρο μας, η πραγματική μας Ύπαρξη ήταν και είναι πάντα εκεί…Λευκό, απέριττο, άχρονο…Είναι η σύνδεση μας με τον Παράδεισο, με το Πνεύμα. Είναι αυτή η ίδια η πνευματική μας διάσταση…Είναι η ευκαιρία μας να βιώνουμε τον Παράδεισο εδώ στη Γη.

Ο αστρολογικός γενέθλιος χάρτης είναι δυνατό να δείξει ποια είναι τα  ευαίσθητα θέματα για τον καθένα μας και ποιες είναι οι πιθανές ταυτίσεις μας.

Ποιοι είναι οι πιθανοί ‘ρόλοι’ τους οποίους επιλέγουμε να «παίζουμε» ακατάπαυστα στην παρούσα ενσάρκωση, ποια είναι «τα αγαπημένα μας κουστούμια».

Μέσα από το γενέθλιο χάρτη μαθαίνουμε καλύτερα την προσωπικότητα μας και συνειδητοποιούμε τα αυτόματα προγράμματα μας.

Ο στόχος της αστρολογίας που ενσωματώνει την ελεύθερη επιλογή είναι να βοηθήσει το άτομο ώστε :

o       Να πάρει μια μικρή απόσταση από όλα αυτά που νομίζει ότι ‘είναι’

o     Να δει και να αποδεχτεί κι άλλα στοιχεία της προσωπικότητας του, πέραν αυτών που ήδη αναγνωρίζει

o     Να ξεμπλοκάρει και να αυξήσει την ενέργεια του ενσωματώνοντας τα παραπάνω στοιχεία

o      Να αξιοποιήσει τον επιπλέον ‘ενεργειακό πλούτο’ που είναι στη διάθεση του ζώντας  μια ελεύθερη και δημιουργική ζωή

                                                          και τελευταίο και πιο σημαντικό

o     Να μετακινηθεί από την περιφέρεια στο Κέντρο του και έτσι να δει ολόκληρη την εικόνα της πολύτιμης Ύπαρξης του. Δηλαδή να συνειδητοποιήσει ποια είναι η πραγματική Ουσία του όταν σβήνουν τα φώτα, χάνονται τα σκηνικά και πέφτουν οι μάσκες του θεάτρου της Ζωής.

Θυμήσου: Οι πιο σημαντικές συνειδητοποιήσεις γίνονται σε ανύποπτες στιγμές!


© Copyright 2011 -  M. Παπαδάκη  - Το περιεχόμενο της ιστοσελίδας αυτής διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας.